சாரங்கன்

 கடத்தபட்டத்தாய் சான்றுகள் கிடந்தபோதும் மீட்கப்பட வாய்பேதும்  இல்லை சபரியும்  விபீடணனும் தானே  காணமல் ஆக்கப்பட்டனர் தாவிய தலையாட்டி பாசிசம் என கூவுகிறது  சாரங்கன்

 கருஞ்சாந்தை அப்பி வைத்திருக்கிறது மேகம் தெறித்து ஓய்ந்துவிடுகிறது கீற்றுக்கள் என் நம்பிக்கைகள் போல் இப்போது தான்  துமிக்கதொடங்கியிருக்கிறது அடகுவைக்கப்பட்ட தேசத்தில்  துமித்தென்ன  துளிர்த்தென்ன  பச்சைகள் மஞ்சள்ளாகியும் பைகள் நிரவக்காணோம்  இரப்பைகளை காற்றடைத்துகொள்கிறது வீழுந்துகொண்டிருக்கிறது துமியும் நம்பிக்கையும் வீழாதிருப்பதென்னவோ  நிலமும் சூரியனும் தான் சாரங்கன்

காலடியில் ஓய்வெடுக்கிறது  களைத்துபோன குழல் சிகரெட் நாற்றத்தை நறும்புகை என ஏற்றுக்கொள் சிதைக்கபடலாம் நீ  காணாமல் போகலாம்   ஆனால்  நீ தவறிழைத்து விட்டாய் மானிடர்க்காய் வாழ்வென்றில்லாது மதத்திற்காய் வாழ்வென்றாகிறது தெருக்களில் விழப்போகும் பிண்டங்களுக்காய் பிதிர் செய்ய யாருளர் விடுதலையின் பெயரால் சிறைவைக்கபடும் தேசத்தில்  நீ  சாரங்கன்